Hoe leefden de mensen met de berlijnse muur?

De bewoners van Berlijn zaten ineens met een muur door de stad. De stad werd in tweeën gedeeld. Duitsland werd verdeeld in twee Duitslanden: de BRD (Bondes Republik Deutschland, de Westerse kant) en de DDR (Deutsche Demokratische Republik, de communistische kant). Vele mensen waren familieleden kwijt die aan de andere kant van de stad woonden. Om verder uit te vinden hoe de burgers met de Muur leefden, zijn de burgers in twee groepen verdeeld: De Oost-Duitsers en de West-Duitsers. 

Hoe leefden de Oost-Duitsers met de Berlijnse Muur?

De Oost-Duitsers leefden natuurlijk aan de communistische kant van de muur. Alles veranderde op slag. Ten eerste waren ze familieleden kwijt die in het Westen woonden, want naar de andere kant van de Muur gaan zat er voor de Oost-Duitsers niet bij. Later mochten er wel West-Duitsers tijdelijk naar het Oosten komen. 
Financieel gezien ging het na de bouw van de Muur wel goed in Oost-Duitsland, het ging goed met de economie. Helaas waren de producten zowel kwalitatief als kwantitatief helemaal niet goed. 
Omdat het in het communisme zo is dat “iedereen gelijk” is was er van elk soort eten maar één merk. Zo had met bijvoorbeeld maar één soort augurken, er bestond maar één soort melk en er bestond ook maar één soort aardappel. Zo ging het ook met meubels; alle huizen waren vaak saai en allemaal hetzelfde ingericht. 
Kinderen moesten verplicht op een soort scouting: ze moesten dan allemaal dezelfde kleren aan en een rood sjaaltje om, dit symboliseerde het communisme. Ze leerden daar dan allerlei liedjes over het ‘goede communisme’ en over ‘het slechte westerse kapitalisme’. 
Omdat alles wat uit het Westen kwam verboden was, kwamen er veel illegale handeltjes in de DDR. Zo kochten veel jongeren elpees met bijvoorbeeld de muziek van The Rolling Stones illegaal. Deze waren dan door mensen uit het Westen mee gesmokkeld of over de Muur gegooid. Veel mensen waren dit leven in Oost-Duitsland zat en probeerden te vluchten. Iets wat absoluut niet makkelijk was.
Een optie was om te proberen over de Muur heen de klimmen. Dit was erg gevaarlijk, omdat je een grote kans had dat je een kogel in je lichaam kreeg. De Oost-Duitse politie, ook wel de Stasi genoemd, had namelijk het recht elke vluchtende Oost-Duitser neer te schieten. Deze mensen begingen namelijk een misdaad om te willen leven in het kapitalistische westen. In totaal zijn er alleen al in het eerste jaar van het bestaan van de Muur 41 mensen overleden tijdens een poging om over de Muur te klimmen. Toch waren de Oost-Duitsers erg vindingrijk in het vinden van gaten in de muur. Ook werden er tunnels gegraven onder de muur door. 

Hoe leefden de West-Duitsers met de Berlijnse Muur?

In eerste instantie voelden de West-Duitsers zich opgesloten door de Berlijnse Muur, maar al snel kreeg men door dat het de Oost-Duitsers waren die opgesloten waren. De West-Duitsers leefden vergeleken bij de Oost-Duitsers in een luxe. Ze mochten gewoon alles eten, drinken en dragen wat ze wilden. Eigenlijk hadden de West-Duitsers niet veel last van de Muur buiten het feit dat ze soms gescheiden waren van familieleden in het Oosten. Als dit zo was mochten ze in de latere jaren dat de Muur er stond, hun familie opzoeken in het Westen. Vaak smokkelden ze allerlei artikelen mee uit het Westen zoals koekjes en ander voedsel. Ook trokken ze 3 lagen kleding over elkaar heen om zo kleding te kunnen mee nemen die veel hipper en beter was als dat ze in de DDR hadden. Bij de grens (de Muur) werden altijd hun koffers gecontroleerd. Vaak werden er spullen in beslag genomen door de Stasi. De politie die dat innam hield datgene vaak voor zichzelf, want eigenlijk vonden ze dat juist er lekker of mooi en aten ze bijvoorbeeld de koekjes zelf stiekem op. De economie is het de BRD vorderde zich ook steeds beter. West-Duitsers hadden meer geld te besteden en kochten ook mooie kleding en huizen. 
Toch wilden veel West-Duitsers het liefst dat de BRD weer één zou worden met de DDR. Maar ze hadden het toch een stuk beter dan de Oost-Duitsers. 
De BRD werd ook financieel gesteund door andere Westerse landen zoals de VS. In 1963 kwam president John F.Kennedy een toespraak houden in West-Berlijn om zijn steun te betuigen aan de Westerse methode van de BRD waar hij de beroemde woorden “Ich bin ein Berliner” uitspreekt. De West-Duitsers waren verrukt toen hij dit zei ook al betekent Berliner eigenlijk “broodje” in het Duits.